روستای بیرواس ( بیدرواز )

مردم روستاهای بیدرواز ( بیرواس ) ، کیمنه ( که یمنه ) و هانی گرمله ( هانه گه رمله ) به معنای واقعی کلمه آواره و مهاجر بوده­اند؛ یعنی بر اثر جنگ خانمان­سوز همه دار و ندار خود را از دست داده­اند. شغل اصلی آنها یعنی باغداری و دامداری که نان و آب­شان را تأمین می­کرد از دستشان رفت، آنها وسایل و مایحتاج خود را رها کرده و سالهای زیادی را در غربت سپری کردند تا شاید روزی به جای خانه از دست رفته­شان تنها یک اتاق برایشان ساخته شود، تا آنها در زیر سقف آن بتوانند باغات و احشام مرده را احیا کنند و به زندگی قبلی خود بازگردند. همچنان که عیان است آواره شدن و مهاجرت روستاییان باعث شد که آن روابطی که در بین اهالی یک روستا و در میان سایر روستاها وجود داشت از بین برود، این روابط در کل یا از بین رفته یا خیلی کمرنگ شده­است؛ بطوری که اگر اغراق نباشد در میان روستاییان کار به جایی رسیده که اقوم و نزدیکان یا همدیگر را فراموش کرده­اند و یا همدیگر را نمی­شناسند. در دوران آوارگی روستاییان در همه­جا سرکوب می­شده اند و به عنوان آواره و مهاجر می­بایستی با خواهش و تمنا و التماس کردن از هر کس و ناکسی( مثلاً صاحبخانه­ای که یک یا دو اتاق غیر قابل استفاده داشت) ، هرگونه شرایطی را می­پذیرفتند، و در اینجا دیگر شخصیت فردی ، خانوادگی و اجتماعی آوارگان قطعاً همه زیر سوال می­رفت و پایمال می شد. ...