روستای بیرواس ( بیدرواز )

در آبان ماه سال جاری مقاله ای علمی پژوهشی با عنوان : ارزیابی نقش مشارکت در طرح‌های توسعه مناطق روستایی (بررسی موردی: طرح‌های تجمیع مناطق روستایی) در مجله توسعه روستایی دانشگاه تهران ( صص 1 الی 18 ) چاپ گردیده ، که حاوی اطلاعات مفیدی درخصوص وضعیت مشارکت در میان اهالی روستاهای بیدرواز ، هانی گرمله و کیمنه می باشد. در ذیل برای اطلاع بازدیدکنندگان محترم ضمن درج چکیده مقاله مذکور ، آدرس الکترونیکی مجله برای مراجعه و مطالعه علاقمندان قید می گردد. لازم به ذکر است این مقاله توسط آقایان دکتر مهدی طالب ، دکتر حسین میرزایی و عفوات نادری تهیه گردیده است.

بحث مشارکت در دهه‌های اخیر در ارتباط با مسائلی مانند دموکراسی،‏ توسعه و غیره،‏ اهمیت بسیاری یافته است. مشارکت و توسعه روستایی،‏ به عنوان دو عنصر مرتبط و مکمل همدیگر مطرح گردیده و افزایش میزان مشارکت در میان روستاییان،‏ نشانه و وسیله‌ای برای توسعه روستایی در نظر گرفته‌ شده است. مسأله و هدف اساسی پژوهش حاضر،‏ ارزیابی نقش مشارکت مردم در طرح‌های توسعه مناطق روستایی با تأکید بر طرح تجمیع شهرک شرام (استان کرمانشاه،‏ شهرستان پاوه،‏ بخش نوسود{روستاهای بیدرواز ، کیمنه و هانی گرمله }) است تا با شناخت چنین مواردی،‏ بتوان از آن برای سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های آتی برای مناطق روستایی بهره گرفت. در پژوهش‌ حاضر،‏ با توجه به راهبرد مشارکت در توسعه روستایی و نظریه‌های مربوط به توسعه روستایی مشارکتی،‏ تبیین و ارزیابی نقش مشارکت مردم در طرح‌های تجمیع مناطق روستایی،‏ مورد توجه بوده و در ادبیات و پیشینه پژوهش،‏ تعدادی از مهم‌ترین منابع درباره مشارکت مردم در طرح‌های توسعه مناطق روستایی مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر،‏ از نوع کاربردی و تا حدودی توصیفی بوده و تکنیک مورد استفاده مصاحبه سازمان‌نیافته و در بعضی موارد خاص،‏ مشاهده و بررسی اسناد و مدارک موجود بوده ‌است. در قسمت یافته‌های پژوهش مشخص گردیده‌ است که مشارکت به معنای همکاری روستاییان در طرح‌های تهیه شده توسط دیگران نیست،‏ بلکه مشارکت سطوح مختلفی دارد و مشارکت مطلوب،‏ زمانی پدید می‌آید که روستاییان بتوانند در سطوح ذهنی،‏ عینی،‏ تصمیم‌گیری و اجرایی،‏ دخالت داشته ‌باشند. علاوه بر این،‏ برنامه‌ریزی مناسب و استفاده از توانایی‌های روستاییان،‏ می‌تواند بستر مناسبی برای موفقیت طرح‌های تجمیع فراهم‌ کند. در ادامه ضمن تأیید استفاده از نظریه‌های مشارکت و به‌کارگیری نگرشی جامع و کل‌نگر برای تبیین نقش مشارکت مردم در طرح شهرک و طرح‌های مشابه با آن،‏ توجه به راهبرد مشارکت در توسعه روستایی،‏ و نظریه‌های مربوط به توسعه روستایی مشارکتی،‏ اجتناب‌ناپذیر است.

منبع : مجله علمی پژوهشی توسعه روستایی دانشگاه تهران ، دوره چهارم ، شماره اول ، بهار و تابستان 1391 ، صص 1- 18

جیژنی قوربانتان لی پیروز بیت

به بونه ی هاتنی جیژنی قوربان پیروزبایی گه رمی خوم ئاراسته ی هه مو هاوولاتیان وهه ر وها بینه رانی زور به ریزی ئه م ویبلاگه ده که م، به و هیوایه هه مو کاتی سلامه ت وشاد وسه ر به رز بن . ئینشاالله.

 مردم این منطقه به دلیل موقعیت جغرافیایی و وضع ناهمواریها بیشتر به باغداری و دامداری مشغول هستند، باغداری در این منطقه با توجه به شرایط نامساعد طبیعی فعالیت بسیار دشواری بوده(کرت بندی کوهپایه­ها)و از جمله مهمترین محصولات باغی این منطقه می­توان به گردو، توت، انگور، انار، انجیر و ...اشاره نمود. دامداری روستائیان در این منطقه بصورت ثابت بوده، و جهت تعلیف دامها در فصول گرم از مراتع و در فصول سرد از ذخیر علوفه کاهدان استفاده می­شده است. گاو، گوسفند و بز دامهای روستاییان را تشکیل می­داده و به علت ظرفیت محدود کاهدانها و طولانی بودن فصل سرما در منطقه، معمولاً تعداد دامهای خانوارها محدود بوده و این مورد یکی از دلایل رایج بودن چندین فعالیت در سطح روستاها بوده است. نوع نژاد دامهای روستائیان این منطقه عموماً از نژادهای کردی بوده و  سهم مرتع[1]هر یک از اهالی روستا از قدیم مشخص و معین بوده است. شغل کسابت و خرید و فروش از سوی روستاییان برای کسب درآمد بیشتر صورت می­گرفته است(مرادی،1376).

 خودکفایی و مستقل بودن و در سطوح پایین­تر، سخت کوشی، قناعت، سادگی، معماری، کانال کشی(انتقال آب)، بهداشت، کرت بندی(تلان بندی)و ... از جمله ویژگیهای مردم این منطقه می­باشند که خودی و غیر خودی(ادموندز)را به شگفت وا داشته است[2]. در روستاهای این منطقه سهم آب زراعی هریک از اهالی بر حسب ساعت مشخص گردیده و این سهم بصورت یک حق از قدیم الایام شناخته شده، و کمتر اختلافی در مورد تقسیم آب بوجود آمده است.

به لحاظ تشکیلات و واحدهای اجتماعی(بعد از خانواده)می­توان هوز، تیره و طایفه را نام برد(البته نه در معنای ایلی آنها)، بطوریکه بر این اساس ریش­سفیدان و بزرگان مورد احترام و تکریم واقع شده و به عنوان معتمدین در میان افراد وابسته و اهالی ایفای نقش می­کنند. در این منطقه بیشتر بار زندگی بر دوش زنان بوده و نقش زنان در فعالیت­های اجتماعی، اقتصادی و ... اگر بیشتر از نقش مردان نبوده باشد، از آن هم کمتر نبوده است.

در میان مردم از دیرباز فرهنگ مشارکتی و شورایی وجود داشته و در جای جای تاریخ مردم این منطقه می­توان نشانه­هایی از چنین فرهنگی را مشاهده نمود؛ که از آن جمله می­توان به موارد زیر اشاره کرد: همکاری و مشارکت در برنامه­ریزی برای درو و گردآوری علوفه مراتع، همکاری در فصل برداشت محصولات باغی، مشارکت در برگزاری مراسم و اعیاد مذهبی(مراسم مولودی پیامبر اکرم(ص) و ...)، همکاری و مشارکت در نظام تقسیم آب(میرآب)، حل مسائل اجتماعی بصورت شورایی، رفتن به کاروان(جهت مبادله محصولات باغی با محصولات زراعی بصورت تهاتری یا کالا به کالا)و ....

دوستان عزیز ، بیدروازی های ( بیرواس) عزیز  و کلیه بازدیدکنندگان محترم وبلاگ ؛ با ارائه نقطه نظرات خویش ما را در پربار ساختن وبلاگ مساعدت فرمائید.

با تشکر مجدد از همراهان همیشگی وبلاگ