روستای بیرواس ( بیدرواز )

 برگرفته از کانال تلگرام روستای بیرواس

ارسالی از آقای مهدی محمدی 

ارسالی از آقای شیرزاد صفری

 گوشه ای از خاطرات رضا خالدی چهره ماندگار و رئیس آموزش وپرورش اورامانات در سال ۵۱ 

 رضا خالدی فرزند عبدالباقی، یکی از مفاخر مدیریتی این دیار و از چهره های ماندگار آموزش و پرورش اورامانات است که در سال ۱۳۲۰ در شهر پاوه دیده به جهان گشود. وی علاوه بر تصدی مدیریت آموزش و پرورش پاوه و اورامانات در سالهای ۵۱ تا ۵۳، ریاست آموزش و پروش شهرستان های مهاباد و سلماس را در کارنامه دارد. آنچه در زیر می آید گذری بر زندگی کاری این انسان وارسته از ابتدای خدمت تا بازنشسته شدن در آموزش و پرورش استان کرمانشاه است؛ به امید آنکه مورد توجه مخاطبان گرامی بویژه فرهنگیان عزیز و سخت کوش دیارمان واقع شود.

 یک روز آقای حمیدی مسوول نمایندگی نوسود تماس گرفت و گفت بین یکی از دبیران بومی و کرمانشاهی درگیری ایجاد شده و هرچه زدوتر خودت را به اینجا برسان. آذرماه بود و درحالیکه برف و باران می بارید، من هم با مرحوم صدیق عزیززاده با جیپ کروکی از پاوه حرکت کردیم و حدودا ساعت ۵ صبح به جاده نروی رسیدیم.  مسیر را باوجود سختی راه و برف و باران ادامه دادیم و ساعت ۸ صبح به نودشه رسیدیم. در نودشه به همراه شهردار وقت آقای محمد صالحی به مدرسه ای که درگیری ایجاد شده بود رفتیم و در نهایت بخاطر بوجد نیامدن اصطکاک های بیشتر و درگیری های مذهبی دبیر کرمانشاهی را به مرکز استان انتقال دادیم.

 همان روز به همراه محمد صالحی از کل هرات با قاطر به قصد بازدید از مدارس به روستاهای کیمنه و بیدرواس رفتیم. در بیدرواس معلمی بود که الان فوت کرده و دیدیم ۲ کلاس از مدرسه ی ۳ کلاسه روستا را به دو زنش اختصاص داده و فقط یک کلاس را برای تدریس گذاشته است. از این موضوع گذشتم دیدم آن معلم در حال قرائت متن خیرمقدمی برای ورود من به مدرسه است. من که خودم را خدمتگذار معلمان و فرهنگیان می دانستم و اهل بعضی برنامه ها نبودم، متن را که خواند کاغذ را از او گرفتم و دیدم ۱۷ غلط املایی دارد. از این موضوع بسیار ناراحت شدم و به او گفتم دفتر آمار مدرسه را بیاورد. او که چیزی در بساط نداشت دست خالی آمد و من هم از وی نپذیرفتم و به عنوان تنبیه آن مرحوم را به روانسر منتقل نمودم و ظاهرا تا پایان عمر همانجا سکنی گزید.

 به کیمنه رفتم دیدم معلم روستا با کاشت تنباکو و دعانویسی در حال درآمدزایی است و اعتنایی به تدریس نمی کند، او را نیز به روانسر منتقل نمودم، از قضا هم اکنون نیز در رونسر در حال زراعت می باشد.

http://www.pavehpress.ir/%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88%DB%8C-%D9%BE%D8%A7%D9%88%D9%87-%D9%BE%D8%B1%D8%B3-%D8%A8%D8%A7-%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%D8%AE%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C-%DA%86%D9%87%D8%B1%D9%87-%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%DA%AF/

 یک واحد آموزشی در شهرستان پاوه پس از ۳۶ سال دایر شد +عکس

پایگاه تحلیلی خبری پاوه پرس؛ روستای مرزی بیدرواز “بیرواس” در بخش نوسود از توابع شهرستان پاوه واقع شده است، که به واسطه ­ی داشتن اقلیم مناسب، شرایط توپوگرافی خاص و منابع آب کافی، دارای پوشش گیاهی قابل توجهی بوده و علاوه بر لطافت هوا، جلوه ­ی زیبایی از طبیعت را در فصل های چهارگانه به معرض تماشا می­ گذارد.

 به گزارش خبرنگار پاوه پرس، روستای بیدرواز که به گواه سنگ نگاره های موجود در این روستا دارای قدمت تاریخی بسیاری است، مانند اکثر روستاهای اورامان در منطقه­ ای کوهستانی قرار گرفته است. منطقه ای که می­ توان آن را توده­ ای از کوه ها و قلل سربه فلک کشیده دانست که با شیبهای تند و ناهموار و طبیعت جذاب بر فراز دشت شهرزور (شاره زور) ایستاده است.

 اهالی روستای بیدرواز در خلال سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ با آغاز جنگ تحمیلی و اوج گرفتن ناامنی در مرزهای غربی کشور، مجبور به ترک روستای خود شده­ و در سطح شهرستانهای پاوه، مریوان، روانسر، سروآباد و … سکنی گزیدند. در مدت آوارگی و تا قبل از بازگشت روستائیان، اکثر روستاییان با کسب مجوز و به منظور آباد نمودن روستای آبا و اجدادی خویش بصورت موقت به روستای خویش سرکشی می­کردند.

 بانگاهی به جمعیت ساکن در این روستا در طول سالهای مختلف می توان گفت که در سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۵۵ در این روستا تعداد ۱۰۲ خانوار به جمعیت ۴۰۱ نفر ساکن بوده اند، اما متاسفانه در سرشماری سال های ۶۵ و ۷۵ بدلیل خالی از سکنه بودن روستا اطلاعات و آمار دقیقی ثبت نشده است.

 در آخرین سرشماری در سال ۱۳۸۵ این روستا شامل ۲۴ خانوار به جمعیت ۵۲ نفر بوده است؛ که در چند سال گذشته به تدریج جمعیت روستا افزایش یافته به گونه ای بر اساس آمار غیر رسمی، هم اکنون در روستای بیدوراز بیش از ۱۰۰ حانوار با جمعیتی بالغ بر سیصد نفر سالکن می باشند که البته این آمار در فصل زمستان به ۵۰ تا ۶۰ خانوار کاهش می یابد.

 مدرسه بیدرواز که در دوران جنگ تحمیلی همزمان با خالی شدن روستا از سکنه تعطیل شد، در سالهای بعد پس از بازسازی روستاها و شهرهای مرزی منطقه، توسط اداره کل نوسازی مدارس استان کرمانشاه از محل اعتبارات طرح تخریب و بازسازی احداث شد که در سال ۱۳۸۷ به بهره برداری رسید.

 پس از احداث دبستان دو کلاسه بیدروزا بدلیل نبود و یا تعداد کم دانش آموزان این روستا، مدرسه ابتدایی آن همچنان غیرفعال ماند تا اینکه در سال تحصیلی جاری این واحد آموزشی پس از ۳۶  سال با حداقل جمعیت دانش آموزی، با همت و تلاش جناب آقای منصور وهابی رئیس آموزش و پرورش منطقه نوسود و همکاران ایشان، اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه و مردم این روستا دایر گردید.

 دایر شن این واحد آموزشی در نقطه صفر مرزی درواقع پیام های زیادی می تواند داشته باشد که شاید مهم ترین پیام آن را بتوان وجود امنیت در مرزهای غربی کشور بویژه شهرستان پاوه، باوجود ناامنی های گسترده در آن سوی مرزها در کشور عراق عنوان کرد.

 از طرف دیگر رونق و آبادانی هرچه بیشتر روستاهای مرزی به امنیت بیشتر این مرزها کمک می کند، چراکه مرزداران غیور این خطه در اولین سنگرها و در نقطه صفر مرزی هموراه در راستای دفاع از این آب و خاک هزینه ها نموده اند. در این راستا می طلبد مسوولین شهرستانی و استانی نیز با فراهم نمودن شرایط مطلوب زندگی برای مردم در این روستاها و تسهیل بیشتر در تردد مردم از شهرستان به روستاهای مرزی، زمینه رونق و آبادانی بیشتر این مناطق را فراهم آورند.

 بدون تردید دایر شدن واحد آموزشی روستای بیدرواز پس از ۳۶ سال کار مهم و ارزشمندی است که در این راستا می طلبد از تمامی دست اندرکاران امر از آموزش و پرورش نوسود گرفته تا فرمانداری و دیگر مسوولین سطح شهرستان و اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه تقدیر و تجلیل نمود.

 امید است مسوولین محترم در راستای تداوم فعالیت این واحد آموزشی و دیگر مدارس روستاهای مرزی منطقه کوشا بوده و با ترغیب و تشویق مردم برای بازگشت به روستاهای منطقه در ایجاد امنیت پایدار در شهرستان پاوه اهتمام لازم را داشته باشند.

 گزارش: میلاد یوسفی

ظرات بینندگان

بیدرواز چە معنایی دارد چرا هر گونە دوست دارند اسامی خاص را ترجمە می کنند؟ نام یک روستا را هر گونە کە می خواهند می نویسند

بیرواس یا بیراروس؛ از نام یکی از سرداران یونانی در زمان اشکانیان گرفته شده است که در زمان حاکمیت یونانیها بر هورامان وبه پاس خدمات وی به مردم هورامان این مکان به بیراروس وبعدها بیرواس تغییر یافته است.
این روستا قدمتی طولانی دارد وهنر صخره ای (فنجان نما) گواهی بر این ادعا است
فنجان نما یا/cupules/واقع در روستای بیرواس که نوعی از هنر پارینه سنگی وقدیمیترین هنر صخره ای به شمار میرود وتصویر انسانی با تیروکمان در دست ودر حال شکار بزهای کوهی باشاخ های مختلف را نشان میدهد که در نمادی بیضی شکل کنده کاری شده است ونیز تصویری از یک اسب با لگام را میتوان در این هنرنگاره صخره ای دید….
فی المجموع، بیرواس در گذشته مرکزیت ودارای جمعیت زیادی بوده وهمچنین نگاره تیر وکمان که نشان میدهد در گذشته های خیلی دور هورامان وبیرواس مردمانی صنعتکار واز همه مهمتر وجود اسب وگله های اسب در گذشته مبین وجود این چهارپا در کوهستان هورامان وبهره برداری از انها بوده است البته از مردم فعلی بیرواس وخاندان دولتیاری نیز باید به نیکی یاد کرد…..وسپاس از کارگزاران این واحد اموزشی در نقطه صفر مرزی.

http://www.pavehpress.ir/%DB%8C%DA%A9-%D9%88%D8%A7%D8%AD%D8%AF-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%BE%D8%A7%D9%88%D9%87-%D9%BE%D8%B3-%D8%A7%D8%B2-36-%D8%B3%D8%A7/